Rosiczka popularna roślina owadożerna

4/5 - (1 vote)

Rosiczka jest od dawna znaną i bardzo popularną rośliną owadożerną, żyjącą m.in. w naszym klimacie europejskim. Zaciekawia ludzi nie tyle swoim niepozornym wyglądem, co tym, że łowi owady na słodką i lekko pachnącą ciecz, którą wydziela na szczytach swoich liściowych czułków. Gdy zwabiony tą cieczą owad usiądzie na liściu, ten się zamyka łapiąc nieszczęśnika. Takich roślin jest na świecie ledwie garstka w porównaniu z całą resztą gatunków, a ich styl odżywiania się jest niczym z filmów s-f. Warto zafundować sobie takie domowe roślinne żyjątko i poobserwować te rewelacje z autopsji!

Rosiczka (łac. Drosera) to rodzaj roślin owadożernych należący do rodziny rosiczkowatych (łac. Droseraceae), rzędu goździkowce (śródłożne, łac. Caryophyllales), klasy okrytonasienne i kladu roślin nasiennych naczyniowych. Rośliny te potocznie nazywa się też droserami (od ich nazwy łacińskiej).

Do rodzaju Drosera należy ok. 150-185 gatunków. Są to popularne rośliny owadożerne, które występują niemal na wszystkich kontynentach, za wyjątkiem Antarktydy. Największe zróżnicowanie gatunkowe i morfologiczne osiągają przy tym w Australii, gdzie rośnie aż ok. 100 gat. Pozostałe rosną z kolei głównie w strefie tropikalnej, z czego 18 gat. występuje w Ameryce Południowej. Najmniej gatunków rosiczek jest na północy kontynentów, w tym w Europie, a więc także i w Polsce, gdzie występują zaledwie 3 gatunki. Naturalnym środowiskiem wszystkich gatunków rosiczek są jałowe torfowiska, bagniska i zagłębienia śródwydmowe, gdzie rośliny te często rosną nawet w płytkiej wodzie.

roślina owadożerna
komar złapany przez rosiczkę

Rosiczki coraz częściej stają się również obiektem sporego zainteresowania ze strony wielu firm ogrodniczych oraz zwykłych amatorów ogrodnictwa domowego. Rosiczka to niezwykle egzotyczna i tajemnicza roślina, która zajmuje niewiele miejsca, a może służyć np. za bardzo oryginalny prezent na każdą okazję. Można też stosunkowo łatwo rozmnażać te rośliny. Rośliny te co prawda od zawsze cieszyły się dużą popularnością z powodu niespotykanego u roślin sposobu odżywiania się, jednak dopiero od niedawna rosiczki zaczęły być coraz częściej spotykane w hodowlach domowych. Powodem ich rosnącej popularności jest wspomniany drapieżniczy sposób odżywiania się. Ponadto, rosiczki mają też dosyć niecodzienny wygląd, co sprawia, że idealnie nadają się do każdego miejsca, szczególnie urządzonego w stylu nowoczesnym lub Art Deco. Jednak rosiczka wspaniale urozmaici i doda życia praktycznie każdemu wnętrzu, jako ciekawy niecodzienny i ekstrawagancki element dekoracyjny. Dodatkowym atutem tej rośliny jest również i to, że hodując kilka osobników, skutecznie można się pozbywać uciążliwych w każdym domu much i komarów (a w przynajmniej zmniejszyć ich ilość). Jest to niewątpliwa zaleta, szczególnie, że latem niemal stale mamy otwarte okna. Po truć się chemicznymi środkami owadobójczymi, skoro można zafundować sobie naturalnego rosiczkowego wroga owadów. Nie dziwi więc, że obecnie wiele gatunków rosiczek coraz częściej spotyka się w hodowli amatorskiej. Najczęściej w kwiaciarniach można kupić rosiczkę przylądkową (D. capensis) i gatunek D. spatulata oraz podobną im muchołówkę (Dionaea).

Czytaj również  Dzbanecznik (Nepenthes)

Charakterystyka morfologiczna rosiczek

Rosiczki są niewielkimi roślinami i w zależności od odmiany, tworzą rozetę liściową o średnicy od 2 do 10 cm. Ich liście są pokryte igiełkowatymi, cienkimi włoskami, które oblepia lepka i pachnąca wydzielina trawienna tych roślin. Są to charakterystyczne liście pułapkowe wyposażone we włoski gruczołowe wydzielające lepką ciecz, która ma za zadanie wabić drobne owady. Takie organy liściowe mają tylko rosiczki i wspomniane muchołówki. Rosiczka, jako roślina owadożerna działa zatem w sposób aktywny zdobywając pokarm, co jest ewenementem u roślin. Roślina ta łowi owady, wabiąc je na słodką i pachnącą ciecz, wydzielaną na szczytach liściowych czułków. Ofiara owadzia wchodzi na taki liść, gdzie zostaje unieruchomiona tą lepką wydzieliną. Wtedy roślina zamyka liść (rosiczka zamyka się wolniej niż muchołówka), a zawarty w lepkiej cieczy kwas mrówkowy zaczyna powoli rozpuszczać ciało owada, dzięki czemu uwalniają się cząsteczki białka, a to z kolei inicjuje wydzielenie dalszych enzymów proteolitycznych. Miękkie części ciała owadziej ofiary zostają w końcu strawione, a powstała z nich ciecz – wchłonięta przez roślinę. Cały ten proces trwa ok. 3 godzin. Po całkowitym strawieniu ofiary, liść w końcu otwiera się, a pozostałości pancerzyka owadziego zwykle zostają zdmuchnięte przez wiatr. Roślina ponownie otwiera taki zaciśnięty liść dopiero po ok. 24 godzinach.

Rosiczka (Drosera)
Rosiczka (Drosera)

Rosiczki to byliny, a tylko rzadko są to rośliny jednoroczne. Osiągają wysokość do 15 cm, więc są niewielkie. Niektóre gatunki wytwarzają podziemne kłącza i bulwy i w ten sposób się rozrastają. Łodyga tych roślin jest zwykle bardzo skrócona lub rzadziej długa, a jeśli długa, to prosta lub wspinająca się. Osadzone na niej liście skupiają się w rozetę przyziemną (łodyga skrócona), lub też wyrastają skrętolegle na łodydze (łodyga długa). Liście zawsze pokryte są wspomnianymi włoskami gruczołowatymi, o blaszce równowąskiej lub rozszerzonej (a wtedy zaokrąglonej i niewielkiej). Blaszka liściowa często bywa też rozwidlająca się i zwykle zwinięta w młodej fazie wzrostu (u nowych liści). Dzięki zawartości barwników antocyjanowych, niektóre liście miewają czerwonawe zabarwienie, co zwiększa atrakcyjność tych roślinek. Jednak zazwyczaj liście są żywo zielone.

Czytaj również  Choroby i szkodniki rosiczek

Kwiaty niewielkich rosiczek też są zwykle drobne, mając do ok. 1 cm średnicy (największe u niektórych gat. osiągają do 5 cm średnicy, np. u D. cistiflora). Wyrastają z łodygi pojedynczo oraz w mniej lub bardziej licznych kwiatostanach. Każdy kwiat kwitnie przy tym tylko przez jeden dzień. Kwiatki te mają 4-5 działek kielicha i tyleż samo pręcików oraz płatków korony o barwie białej, różowej lub czerwonej. Zalążnia kwiatu powstaje (górna i jednokomorowa) z 2 do 5 owocolistków. Po zapyleniu powstają owoce w formie torebki, które otwierają się dwoma lub sześcioma klapami. Te torebkowe owoce zawierają w środku bardzo drobne i liczne nasionka.

owadożerny liść rosiczki
owadożerny liść rosiczki

Stanowisko i uprawa rosiczek

Rosiczki rosną w warunkach naturalnych na różnych glebach, przy czym, zależnie od gatunku, mogą to być gleby kwaśne, piaszczyste, kamieniste lub bagienne. Owadożerność tych drapieżnych roślin rekompensuje im braki składników odżywczych w ubogich glebach, w których rosną, a w szczególności chodzi tu o przyswajalny azot, którego dużo znajduje się w organizmach zwierzęcych. Dlatego idealne podłoże w uprawie domowej rosiczek, to mieszanka torfu z piaskiem, rozrobiona w stosunku 2:1. Rośliny te wymagają ponadto kwaśnego odczynu gleby o pH 3,5-4,5.

Mimo, że to dziwaczne rośliny, hodowla rosiczek nie nastręcza jednak większych trudności i to nawet początkującym hodowcom, chociaż wymaga pewnego poświęcenia w kwestii znacznie większej ilości uwagi, niż ta, jaką zwykle obdarza się inne rośliny domowe. Dlaczego? Ponieważ rosiczki są względnie delikatne. Szczególnie ważne jest ich systematyczne podlewanie i dbałość o właściwe pH podłoża w doniczce. Poza tym, rosiczki najlepiej będą rosły umieszczone na stanowisku nasłonecznionym, najlepiej na południowym parapecie, ponieważ rosiczki to rośliny światłolubne, ale z powodzeniem roślinka ta może być uprawiana również w innych częściach domu, ale zawsze blisko okna. Musi tez stać w optymalnej do wzrostu temperaturze, wynoszącej w granicach 18-25°C w okresie letnim, oraz 5-10°C zimą. Należy też pilnować, by rosiczka nie dotykała szyby okiennej, jest to bardzo ważne szczególnie w lecie, ponieważ roślina może wtedy zostać poparzona od nagrzanej słońcem szyby.

Czytaj również  Roślina doniczkowa Araucaria wyniosła
mięsożerne rośliny
rosiczka

Rosiczka podlewanie i przesadzanie

Hodując w domu rosiczki, należy utrzymywać stałą wilgotność podłoża i w żadnym wypadku ich nie przesuszać. Woda do podlewania nie powinna zawierać jakichkolwiek związków chemicznych i ma być miękka. Najlepiej do tego celu nadaje się woda destylowana, lub woda przefiltrowana w filtrze do odwróconej osmozy. Oczywiście równie dobrze nadaje się też przygotowana i odstana woda z kranu.

Rosiczkę należy podlewać nie lejąc od góry i bezpośrednio do ziemi, a poprzez podsiąkanie, czyli leje się wodę na spodek (podstawkę) pod doniczką. Najlepiej też, jeśli taki spodek jest dosyć głęboki (np. jest to mała miska). Takie rozwiązanie spowoduje, że nie trzeba będzie podlewać rosiczki codziennie, bo wody w takiej misce może wystarczyć nawet na 6-7 dni. Rosiczki nie należy jednak nadmiernie przelewać, wiec nie powinna stać zbyt głęboko zanurzona w wodzie, choć jej nadmiar nie powinien na krótką metę jej zaszkodzić, bo jej naturalnym środowiskiem są tereny podmokłe, na których bez przerwy utrzymuje się woda. Jednak zbyt długo przelewana ponad miarę – zgnije! Rosiczkę warto również trzymać przykrytą szklanym kloszem, dużym słojem lub jakimkolwiek innym naczyniem (musi być ono jednak przezroczyste), które będzie działało jak mini szklarnia, która pomoże w utrzymaniu odpowiedniej wilgotności i temperatury najbliższego otoczenia rośliny.

rosiczka Drosera burmannii
rosiczka Drosera burmannii

Rosiczki nie należy zraszać z zewnątrz, przede wszystkim ze względu na gęstą i lepką ciecz trawienną pokrywająca powierzchnie liści. Ewentualne zraszanie będzie bowiem zaburzać jej skład i przez to utrudniać lub nawet uniemożliwiać jej działanie, przez co uniemożliwi roślinie łapanie owadów (ten typ odżywiania się).

Cena sadzonki rosiczki waha się od 3 złotych do 28 złotych (duże sadzonki) źródło allegro

COMMENTS

  • […] Rosiczka roślina mięsożerna może, aczkolwiek wcale nie musi być dokarmiana owadami! Roślina ta jest bez problemu w stanie przeżyć bez owadów, korzystając tylko i wyłącznie z produktów normalnej fotosyntezy i czerpanych z gleby i to nawet w okresie zimowym. Warto jednak wiedzieć, że owady są dla tych drapieżnych roślin bardzo bogatym źródłem białka i innych składników, które na pewno są w niedoborze w glebach bagiennych i piaszczystych, na których żyją rosiczki (głównie chodzi o brak azotu). Bez ich konsumpcji roślinka będzie co najwyżej trochę wolniej rosła, ale da sobie świetnie radę. […]

Comments are closed.