Euphorbia platyclada

Rate this post

Wilczomlecz Euphorbia platyclada martwa roślina to przedstawiciel rodziny wilczomleczowate. Jest to dosyć popularna grupa roślin, która zamieszkuje naturalnie głównie cieplejsze rejony świata, choć można je też spotkać i w Europie. W domach, biurach i mieszkaniach hodujemy głównie egzotyczne gatunki doniczkowe. Niektóre z nich mają niesamowity i bardzo wyszukany kształt. Poszukujesz oryginalnych egzotycznych roślin doniczkowych, więc przeczytaj wszystko na temat: wilczomlecz Euphorbia platyclada. Jeszcze dziś sprawdź, jak się nim opiekować.

Wilczomlecz (łac. Euphorbia),

to rodzaj roślin zaliczanych do rodziny wilczomleczowate (łac. Euphorbiaceae), rzędu malpigiowce (łac. Malpighiales). Rodzaj wilczomlecz liczy przy tym aż ok. 1600-2000 gatunków, wśród których jest również wilczomlecz Euphorbia platyclada syn. Tirucalia platyclada. W naturze wilczomlecze można spotkać w różnych cieplejszych strefach na całym świecie, przy czym najliczniej w Afryce. Na terenie Europy wilczomlecze również występują w stanie dzikim, w liczbie ok. 100 różnych gatunków, z czego w Polsce jest ich nieco ponad 20 gat. Jednym z bardziej znanych gatunków jest Euphorbia antiquorum. Natomiast omawiany tu wilczomlecz Euphorbia platyclada, jest znacznie mniej znany i rzadko można go spotkać w naszych domach. Ogólnie wilczomlecze to byliny lub rośliny zielne jednoroczne.

roślina doniczkowa Euphorbia platyclada martwa roślina

W obrębie rodzaju (łac. Euphorbiaceae), poszczególne gatunki rosną jako nieduże byliny i sukulenty, lub jako większe od nich krzewy i drzewa. Ich kwiaty są zebrane w różnej wielkości kwiatostany określane mianem cyjacjum. Kwiatostany pełnią u wilczomleczy rolę pojedynczego kwiatu. Wszystkie wilczomlecze to również rośliny trujące. Wytwarzają bowiem ostry, trujący sok mleczny koloru białego, który zawiera m.in. związki cyjanogenne, kwas euforbinowy i tzw. euforbię.

Składniki te łatwo wywołują pęcherze i owrzodzenia oraz stany zapalne skóry. Biały sok niektórych z ich gatunków może też powodować czasową ślepotę, jeśli w jakiś sposób przedostanie się do oczu (np. wypryśnie z uszkodzonej rośliny, lub gdy w trakcie przesadzania zatrzemy oczy dłonią brudną od ich soku).

Euphorbia platyclada – inne popularne nazwy:

euforbia, martwa roślina, wilczomlecz martwy, martwe drzewo. Nazwa łacińska to Euphorbia platyclada syn. Tirucalia platyclada, Euphorbia platyclada var. Hardyi. Ogólnie w Polsce jest to mało znana egzotyczna roślina doniczkowa o nietypowym pokroju.

Czytaj również  Dzbanecznik (Nepenthes)

Euphorbia platyclada

Euphorbia platyclada pochodzenie gatunku i jego naturalne siedlisko.

Wilczomlecz Euphorbia platyclada w naturze występuje na Madagaskarze. Te dziwne w wyglądzie, jak gdyby martwe rośliny spotkamy w południowo-zachodnim krańcu tej wielkiej wyspy, a konkretnie na przestrzeni ok. 50 km na północny zachód od Tulear, w drodze do doliny Fiherenana (obszar Anjamala) oraz na obrzeżach szlaku wiodacego z Fort-Dauphin do Ampanihy. Gatunek Euphorbia platyclada obejmuje ponadto dwie nieco różniące się od siebie odmiany. Obie te odmiany rosną na dwóch bardzo małych obszarach. Obie te lokalizacje mają ponadto mocno ograniczony dostęp. Nic dziwnego więc, że wilczomlecz Euphorbia platyclada jest dość mało znany w Europie.

Wilczomlecz Euphorbia platyclada – ekologia i zagrożenia.

Ten gatunek wilczomleczu rośnie w naturze w suchych liściastych lasach Alluaudia na Madagaskarze. Jest przy tym niewielki i zwykle dość mocno zakamuflowany wśród innej roślinności lokalnej. Wizualnie znika więc przez ludzkim wzrokiem na dnie madagaskarowego lasu. Mimo małej znajomości, gatunek ten i tak jest jednak uważany obecnie za zagrożony wymarciem. Powodem jest bowiem postępująca ogólna degradacja siedlisk i nielegalne wypalanie lasów pożarami, by przekształcać je w ten sposób w nowe pola uprawne. Możliwe jest też przyszłe zwiększenie zagrożenia tego gatunku, z powodu rosnącej obecnie popularności dla ogrodnictwa i upraw domowych.

Wygląd i pokrój Euphorbia platyclada.

Gatunek Euphorbia platyclada to sukulent. Mięsista i soczysta w kształtach roślina, z dziwnie spłaszczonymi i cętkowanymi, czerwono-brązowymi łodygami na których nie ma nic zielonego (żadnych liści). Gałęzie są przez to bardzo interesujące, bo wyjątkowe w kształcie. Mają nieregularną strukturę przypominającą strup i wyglądają upiornie jak martwe. Są wydłużone, nieregularnie spłaszczone, do 10 (-15) mm szerokości i 2-3 mm grubości, woskowate i zazwyczaj o jasno-różowym lub czerwono-brązowym kolorze, poprzecinanym ciemnoszarozielonym użyłkowaniem.

To naprawdę dziwna przez swój wygląd roślina, która jednak przez to idealnie nadaje się do bardzo nowoczesnych w swym wystroju wnętrz. Euphorbia platyclada tak żałośnie wygląda, że rozśmiesza też wielu ludzi, gdy ją zobaczą pierwszy raz. W rzeczywistości nie jest jednak martwa, lecz bardzo soczysta i mięsista w bezlistnych łodygach. Łodygi euforbii platyklady osiągają 9-12 cm przed rozgałęzieniem.

Czytaj również  Zamiokulkas zamiolistny Zamioculcas zamiifolia

Pojedyncze euforbie tworzą małe i bezlistne, swobodnie rozgałęziające się krzewy, dorastające max do 50 cm wys. Rzadziej istnieją ich formy wyprostowane, natomiast znacznie częściej – formy płożące się. Podgatunek/odmiana Euphorbia platyclada var. hardyi ma grubsze gałęzie, dłuższe międzywęźla i końcowe gałęzie o cylindrycznym spłaszczonym kształcie do 2 cm grubości (poniżej wierzchołków do 4 x 1,5 cm). Kolor ma zielonkawo-szary z ciemnozielonymi brodawkami.

Wilczomlecz Euphorbia platyclada – kwiaty i nasiona.

Kwiaty pojawiają się na końcach łodyg. Mają kolor matowy pomarańczowo-złoty lub brązowawy i są małe (średnica zaledwie 2 mm). Mikrym rozmiarem i kolorem, mocno wtapiają się w martwy kształt i kolor reszty rośliny. Gatunek Euphorbia platyclada jest samopylny i kwitnie głównie pod koniec lata, choć w dobrych domowych warunkach czasem też przez cały rok. Ponieważ jest samopylny, regularnie wytwarza również strąki nasienne – tzw. kapsułki, otwierające się po wysuszeniu w sposób wybuchowy, dzięki czemu nasiona są wyrzucane wszędzie dookoła.

Euphorbia platyclada martwa roślina
Euphorbia platyclada martwa roślina z bliska

Wilczomlecz Euphorbia platyclada – uprawa i preferencje stanowiskowe.

Euphorbia platyclada to gatunek mało znany, jednak ogólnie łatwy do uprawy. Uchodzi za odpowiedni szczególnie do gorących suchych miejsc w ogrodzie na terenach Europy Południowej, a dalej na północ – w uprawie doniczkowej. Młode rośliny tego gatunku chętnie rosną w pomieszczeniach w ozdobnych doniczkach. Zaleca się stawiać je wtedy w miejscach ciepłych, nie w przeciągach, w glebie o przepuszczalnym podłożu, które składa się głównie z materiału nieorganicznego, takiego jak glina, pumeks, grys lawowy i tylko trochę torfu lub kompostu.

Lubią dość małe doniczki, na dole których niezbędny jest dobry drenaż. Euforbie platyclady trzeba ponadto regularnie podlewać podczas aktywnego sezonu wegetacyjnego, od marca do września. Nie wolno jednak przy tym dopuszczać, aby woda stała wokół korzeni. Zaczną wtedy gnić!  Zimą trzeba je utrzymywać prawie całkowicie sucho, bez wody. Jeśli roślina w jakimś momencie stanie się czerwonawa – jest to znak – że jej korzenie nie rozwinęły się prawidłowo. Przy należytej opiece jest to jednak stosunkowo szybko rosnąca i długowieczna roślina. Raz dobrze założona, będzie zadowolona ze swojej pozycji i gleby i będzie ładnie wegetowała nawet przez długie lata.

Czytaj również  Gwiazda betlejemska pielęgnacja i uprawa

Jeśli chodzi o stanowisko, to Euphorbia platyclada może tolerować umiarkowany cień. Uwaga jednak, bo roślina tego gatunku rosnąca w domu w cieniu, przy wystawianiu jej latem na zewnątrz, powinna być najpierw powoli hartowana przed umieszczeniem jej w pełnym słońcu. Dlaczego? Ponieważ rośliny te naturalnie rosną na dnie tropikalnego lasu, więc łatwo zostaną poważnie przypalone słońcem, jeśli zostaną zbyt gwałtownie przeniesione z cienia na słońce. Podobnie będzie również w domu, przy nagłym przestawianiu na najbardziej słoneczny parapet. W późniejszej zimie lub najlepiej wczesną wiosną można je lekko przycinać, dla uzyskania lepszego kształtu i większej liczny rozgałęzień.

Wilczomlecz Euphorbia platyclada – tolerancja na mróz.

Rośliny te mogą ponoć wytrzymywać delikatny mróz. Jednak większość materiałów źródłowych podaje, że euforbie znoszą tak naprawdę temperatury tylko powyżej 2ºC.

Euphorbia platyclada martwa roślina – szkodniki i choroby.

Euforbie są ogólnie dość wytrzymałe, a zagrozić im mogą jedynie duże inwazje mączniaków czy przędziorków.

Wilczomlecz Euphorbia platyclada – rozmnażanie.

Łatwo się je rozmnaża przez sadzonki, co należy robić późną wiosną do lata. Wystarczy w tym celu wyciąć fragment rośliny, następnie zanurzyć ją w preparacie ukorzeniającym i pozwolić wyschnąć oraz poleżeć tak na tydzień przed posadzeniem takiej szczepki w ziemi. Gleba do której je potem wsadzamy, musi być najlepiej sucha, luźna i wyjątkowo dobrze drenażowa.

Euphorbia platyclada – ostrzeżenie!

Uwaga! Wszystkie części euforbii wydzielają mleczny biały sok, po ich uszkodzeniu lub przecięciu. Kontakt z tym sokiem może u niektórych osób powodować zapalenie skóry, bąble i poparzenia, a po dostaniu się do oczu – również chwilową ślepotę, która może się jednak utrzymywać nawet przez kilka dni.