Jeśli chcesz mieć morze kolorów, bugenwilla jest rośliną idealną do tego celu. Pewne odmiany można nawet formować na japońskie bonsai. Konieczne przeczytaj i sprawdź, jakie wymagania uprawowe ma bugenwilla. Jeszcze dziś dowiedz się też, gdzie sadzić bugenwille, jak je przycinać i przed czym je chronić.
Rodzaj Bugenwilla zawiera 18 różnych gatunków roślin.
Inaczej roślina ta nazywa się też kącierń. Należy do rodziny nocnicowate inaczej dziwaczkowate (Nyctaginaceae), rzędu goździkowce zwane też śródłożne (Caryophyllales), klasy okrytonasienne czyli okrytozalążkowe (Magnoliophyta syn. Angiospermae) oraz kladów roślin naczyniowych nasiennych. Większość uprawianych odmian bugenwilli rośnie jako kolczasta pnąca winorośl, dająca obfite i piękne kwiaty w wielu żywych odcieniach.
Rośliny te stanowią doskonały wybór szczególnie dla miejsc, w których mogą się wspinać, zakrywając ściany, ogrodzenia i inne podpory z dużą ilością kolorów, stanowiąc silny wyraz roślinny w lokalnym krajobrazie.
Można je uprawiać na zewnątrz przez cały rok w strefach mrozoodporności typowych dla klimatu ciepłego (np. śródziemnomorskiego). W chłodniejszych obszarach (np. w naszym klimacie umiarkowanym) zaleca się natomiast wybierać odmiany mniejsze i uprawiać je głównie w pojemnikach/doniczkach, które można wtedy zimować w pomieszczeniach. W każdym wypadku bugenwille wymagają przy tym raczej niewielkiej konserwacji i opieki.
Bugenwilla charakterystyka.
Bugenwille to rdzenni mieszkańcy Ameryki Południowej, rośliny zwykle rozwijające się jak winorośl, szybko dorastając do kilku metrów. Niektóre odmiany są nisko rosnące (niskopienne) i podobne do krzewinek czy krzewów, co czyni je odpowiednimi do pojemników lub do stosowania jako rośliny rabatowe. Większość odmian ma liście jasnozielone, a kilka produkuje liście barwne – zielono-białe lub zielono-żółte. Bugenwille wytwarzają też obfite pseudokwiaty, które są tak faktycznie bajecznie kolorowymi, liściastymi przylistkami-podkwiatkami. Natomiast prawdziwe, małe kwiaty znajdują się między tymi kolorowymi przylistkami.
Prawdziwe kwiaty są niewielkie i krótko-szypułkowe w żółtej tonacji barwnej. Wspierają je wspomniane, okazałe wielkością i jaskrawym ubarwieniem przylistki-podkwiatki w liczbie trzech. Pełnią one rolę wabienia owadów zapylających (tzw. powabnia). Dostępne kolory tych pseudo-kwiatów u odmian i gatunków, to: odcienie różowego, fioletowego, łososiowego, pomarańczowego, purpurowego, szkarłatnego, czerwonego, białego, żółtego czy wręcz niemal złotego. Niektóre mają też kolory 2-tonowe i różnorodne liście. Większość odmian bugenwilli jest zimozielona, choć zimą mogą tracić niektóre starsze liście.
Bugenwilla (roślina) wymagania temperaturowe, stanowisko i gleba
Bugenwille najlepiej radzą sobie posadzone w miejscu słonecznym i ciepłym, o dużej intensywności światła, co jest warunkiem obfitości kwiatów. Będąc roślinami tropikalnymi, nie mogą tolerować temperatur bardzo niskich. Najlepiej, gdy temp. otoczenia utrzymuje się powyżej 18 C w nocy. Bugenwille potrzebują też regularnych zapasów wody, jednak nie tolerują gleby stale mocno wilgotnej. Sadzonych w doniczki nie wolno więc zalewać zbyt obficie. Preferują ponadto glebę lekko kwaśną o pH między 5,5 a 6,0. Dzięki temu zyskują niezbędne dla swych potrzeb minerały z gleby.
Bugenwilla w doniczce
Na rynku jest teraz całkiem sporo różnych odmian karłowatych bugenwilli, idealnych do pojemników, donic, koryt. Można je na lato swobodnie stawiać w ogrodzie, na balkonie, tarasie itp. W miejscu ciepłym, chronionym od wiatru i w pełnym słońcu, bugenwilla będzie w pojemniku szybko rosła po tym, jak się tylko przyjmie i ugruntuje. Pamiętajmy, że rośliny te potrzebują co najmniej 6 godzin pełnego słońca dziennie, aby obficie kwitnąć i wyglądać jak najlepiej.
Za mało słońca obniża też wybarwienie kwiatów i liści. Temperatury ujemne zabijają te piękne rośliny. Starsze, dobrze ugruntowane osobniki mogą wytrzymać ochłodzenie nieco lepiej, niż nowo posadzone. Wiele odmian straci jednak wtedy część lub całość liści. Pozostała część liści i tak ostatecznie odpadnie jednak, gdy nowy wzrost pojawi się w nowym roku wiosną.
Bugenwilla podlewanie.
Bugenwilla jest dość odporna na suszę, gdy stanie się dobrze ukorzeniona. Preferuje dobre, głębokie podlewanie co 3-4 tygodnie. Podlewanie nie powinno być jednak zbyt obfite i częstsze. Wszelkie przelewanie niszczy korzenie, a potem całą roślinę. Zwykle atakuje wtedy bowiem aż kilka rodzajów zgnilizny korzeni. Gleba powinna być dobrze osuszona przed kolejnym podlewaniem. Pomoże to zapobiec gniciu korzeni. Kolejny wynik zbyt dużej ilości wody w czasie podlewania, to większy przyrost zielonej masy, za to zdecydowane obniżenie ilości i jakości kwiatów.
Bugenwilla nawożenie.
Bugenwille lubią okazjonalne nawożenie. Podczas sadzenia zaleca się przy tym używać nawozu o wysokiej zawartości fosforu, a następnie środka o zrównoważonej formule i kontrolowanym uwalnianiu. Będzie on dostarczał stopniowo pokarm roślinom, gdy rozpoczną swój wzrost wiosną i ponownie wczesnym latem. Aplikacja gotowym nawozem raz lub dwa razy w roku będzie w porządku.
Zaleca się unika nadmiernego nawożenia, ponieważ wspiera to wzrost liści, a ogranicza ilość i jakość kwiatów. Niektórzy nawożą bugenwille jedynie dobrym kompostem. Zalecają wtedy dobrą jego dawkę zaraz przy posadzeniu i potem w czasie późnej zimy lub wczesnej wiosny każdego roku.
Bugenwilla uprawa w pojemnikach.
Bugenwilla ma się dobrze w pojemniku. Trzeba jednak pamiętać, by do małych doniczek sadzić odmiany mniejsze i nisko rosnące. Wyższe odmiany potrzebują bardzo dużego pojemnika, aby pomieścić swe duże systemy korzeniowe. Dobra organiczna gleba doniczkowa z obfitą domieszką kompostu sprawi, że rośliny te będą przy tym szczęśliwe.
Te bajecznie kolorowe rośliny, sadzone w gruncie i w doniczkach kwitną przez cały rok w ciepłym klimacie. Natomiast w klimacie, w którym zimy są chłodne (czyli np. w naszym klimacie umiarkowanym), kwitną jedynie w sezonie przez ok. 9-10 miesięcy (lub krócej, co zależy od jakości pogody w danym roku).
Bugenwilla sadzenie i przesadzanie.
Bugenwille hodowane w pojemnikach wymagają co jakiś czas przesadzania. Uwaga jednak, bo rośliny te nie lubią, gdy ich korzenie zostają naruszone. Przy wsadzaniu i przesadzaniu należy więc być niezwykle ostrożnym, by nie zranić, nie uszkodzić wrażliwych korzeni. Przy sadzeniu i przesadzaniu pamiętajmy, że odmiany wyższe i stare osobniki potrzebują silnego wsparcia i podwiązywania.
Rosną bowiem jak winorośl, ale nie wytwarzają mocujących wąsów jak ona. Można je puszczać np. na kratach ściennych budynków, nad altaną, na ogrodzeniu lub na innej podobnej konstrukcji. Niższe odmiany stojące (drzewiaste i krzaczaste) nadają się na żywopłoty, płożącą okrywę gruntową i jako rośliny rosnące swobodnie. Można je wtedy dowolnie przycinać, np. w formę łabędzia czy kuli.
Bugenwilla roślina przycinanie.
Ponieważ właściwie pielęgnowane bugenwille rosną dość szybko, więc ich regularne przycinanie pomaga utrzymać krzaczasty pokrój w ryzach. Przycinanie sprzyja też obfitszemu kwitnieniu. Przycinamy je najlepiej po kwitnieniu, a jeśli staną się zbyt długie i gołe lub za obfite, należy przycinać je o około jedną trzecią, usuwając zbędne odnogi oraz odnogi stare i martwe. Skraca się też zbyt długie pędy. Poddajemy je przycinaniu późną zimą. Nadaje to im żądany kształt i wygląd na cały kolejny sezon.
Można też robić 2 lub 3 lżejsze cięcia po każdym cyklu kwitnienia. Jeśli uszczypniemy delikatne końce gałązek, które wkrótce zakwitną, kolor kwiatów będzie intensywniejszy i będą gęstsze. Na pewno mocniej przyszczypuje się te osobniki, które prowadzone są w formie bonsai. Pamiętajmy jednak, że bugenwille kwitną na nowym wzroście, więc nie można wszystkiego do cna przyszczypywać. Uwaga też, bo wszystkie bugenwille mają kolce, więc zachowajmy ostrożność podczas ich przycinania.
Bugenwilla choroby i szkodniki.
Bugenwilla jest narażona na niektóre powszechne szkodniki, jak np. mszyce, wełnowce i roztocza. Mszyce i inne szkodniki mogą stanowić problem hamowania nowego wzrostu bugenwilli, szczególnie wczesną wiosną. Można zwalczać je roztworem z szarego mydła lub ogólnoustrojowym środkiem owadobójczym.
Oprysk biologicznym pestycydem najlepiej robić późnym wieczorem, gdy szkodniki są bardziej aktywne. Bugenwilla może również chorować na plamistość liści wywołaną przez mikroskopijny grzyb. Rozwiążemy ten problem za pomocą fungicydu o szerokim spektrum działania. Trzeba też pousuwać martwe liście i utrzymywać rośliny w odpowiedniej odległości od siebie.
Bugenwilla odmiany.
W hodowli są dwa główne gatunki – popularniejsza bugenwilla gładka (Bougainvillea gabra) o purpurowo-różowych przykwiatkach, a druga to nieco delikatniejsza Bougainvillea buttina. Popularne odmiany bugenwilli gładkiej to m.in. bujnie kwitnąca ‘Aleksandra’, mająca kremowe brzegi liści ‘Variegata’. Bougainvillea buttina stała się natomiast podwaliną dla wielu mniejszych odmian o różnokolorowych przykwiatkach – np. ‘Amethyst’ o cienkich jak pergamin przykwiatkach koloru różowo brzoskwiniowego, czy odmiany ‘Killie Campbell’, ‘Orange King’ i ‘Golden Glow’ o złotej I pomarańczowej barwie przykwiatków. Odmiana ‘Jamaica Red’ ma z kolei purpurowe przykwiatki, a ‘Suprise’ różowo-purpurowe, białe lub oba jednocześnie.